Zelfliefde
Wat is zelfliefde? Of heet het eigenliefde? Het is houden van jezelf, maar is het egoïstisch?
Wat betekent het nu echt en is het gelijk voor iedereen?
Wat betekent het eigenlijk voor mij? Voor mij betekent het oog hebben voor mijn behoeften en dat ik daar gehoor aan geef. Mezelf hoor en zie staan. Luister naar mijn gevoel. Mijn lichaam geef wat het nodig heeft. Mijn geest voedt. Mij laat inspireren. Mezelf kan omarmen in wie ik ben. Eigenwaarde hebt. Mijn kwaliteiten ken en deze ook inzet. Begrijp wat zelfcompassie is.
Wat als je geen zelfliefde hebt, te weinig hebt of zelfs niet mag of hoort te hebben? De gevolgen kunnen groot zijn. Je haalt jezelf voortdurend onderuit, je voelt je minder dan andere mensen. Je vergelijkt jezelf voortdurend met andere mensen. Je kijkt onnodig tegen andere mensen op. Je voelt je overbodig of nutteloos. Je hebt soms een hekel aan jezelf en je mag jezelf niet zien staan. Je gaat voortdurend voorbij aan jouw behoeften. Je gaat voorbij aan jouw gevoelens maar ook aan jouw grenzen. Je luistert niet naar wat jouw lichaam nodig heeft en je zorgt slecht voor jezelf. Je luistert niet naar wat jouw geest nodig heeft en laat je niet inspireren. Je hebt weinig zelfvertrouwen en weinig eigenwaarde. Je kent jouw talenten onvoldoende of zelfs helemaal niet. Je kunt jezelf gaan verwaarlozen.
Zelfliefde is toch een moeilijk onderwerp. Is houden van jezelf egoïstisch of niet? Dat is een discussie waard.
Het enige wat ik uit mijn ervaring kan zeggen is geen liefde voor jezelf hebben is niet goed. Ik ben opgegroeid in een gezin, een hele familie, waar narcisme welig kon tieren. En ik was en ben het zwarte schaap. Het niet hebben van zelfliefde is een groot genot voor de narcisten. Je wordt gebruikt en misbruikt en je ondergaat het allemaal. Ik kan in alle oprechtheid zeggen dat ik nu pas ontdekt heb dat ik ook recht heb gehad of dat ik nu nog steeds recht heb op liefde. En het proces van zelfliefde is best heftig. Als het niet mogelijk was om van jezelf te houden, waar zoek je dan eigenlijk naar?
Allereerst moeten we allemaal kijken naar wat er eigenlijk belangrijk is voor onszelf. Wat zijn de normen en waarden waar we naar willen, moeten en kunnen leven. Waar hebben wij zelf behoefte aan? Wat is noodzakelijk voor ons?
Het moge duidelijk zijn dat de basisbehoeften voor iedereen een must zijn. Eten, drinken, een dak boven je hoofd en warmte en niet te vergeten: aandacht. Maar dit verschilt dan wel weer voor iedereen. Smaak, gewoonten, gebruiken enzovoort, dat zal verschillen. Maar we gaan allemaal dood zonder eten en drinken.
Ik heb er heel lang over gedaan om te ontdekken dat ik ook echt recht heb op liefde en dat ik deze als het niet kan krijgen dat ik deze zelfliefde toch echt voor mezelf moet gaan ontwikkelen. Ik heb zelf moeten inzien dat ik daar zelf verantwoordelijk voor ben. Hoe kan iemand van mij houden als ik niet eens van mezelf kan houden?
Ik ben gaan onderzoeken wat nu echt belangrijk is voor mij. Waar kan ik in alle redelijkheid een grens trekken in mijn dagelijkse leven omdat ik niet meer over deze grens kan en wil gaan? Dan komt echt het zelfonderzoek boven water. Je normen en waarden bepalen wat je nog wel en wat je echt niet meer kan accepteren.
Ik ben er ook wel achter gekomen dat de omgeving er moeite mee heeft. Je verandert natuurlijk omdat je een grens gaat aangeven. Je geeft aan wat belangrijk is voor jou. Je geeft uit liefde voor jezelf een grens aan.
Het hebben van zelfliefde is ook een basisbehoefte. Iedereen heeft aandacht en liefde nodig en soms krijg je het en soms krijg je het niet. Maar je kan het wel ontwikkelen voor jezelf. Mail mij als je dit ook wilt ontwikkelen of duidelijk wilt maken waar de liefde voor jezelf nog een duwtje nodig heeft. In deze hectische wereld hebben we zeker een heleboel liefde nodig en ik wil het graag verspreiden.