Ik wist niet hoe zeer ik gekwetst was totdat iemand aardig tegen mij deed. Ken je dat dat je erg emotioneel wordt als je verdrietig bent en iemand houdt even je hand vast of geeft je een knuffel, dan breek je een moment later helemaal. En dan ben je even echt heel erg zielig en vol zelfmedelijden. Maar de steun van die ander helpt je op dat moment er wel doorheen.
Dit is mij echt overkomen. Als je in een omgeving bent waar het niet gezond is voor je geest en vooral als je in een omgeving opgroeit waar dit als normaal wordt geaccepteerd dan zie je dat ook als normaal. Je normaal is eigenlijk behoorlijk verknipt maar je weet niet beter. Je accepteert het gewoon als normaal.
Het verknipte normaal is ook normaal als de hele omgeving meedoet en dit ook accepteert. Ik weet nog heel erg goed hoe het voor mij was dat ik de eerste keer er echt van bewust was dat iemand gewoon aardig en vooral lief voor mij was. Ik was zo verbaasd en ook zo blij, maar ik had wel gelijk het idee dat deze persoon of heel erg gek was of zo ontzettend lief, maar normaal zeker niet.
Pas heel veel later kwam ik erachter dat deze persoon juist degene was die normaal was en ik was de rare. Of eigenlijk was ik niet de rare maar mijn omgeving was gewoon niet gezond. En dan kom je er ook nog achter dat er personen in je leven zijn geweest die echt bezig zijn geweest je stuk te maken, je te breken tot het misselijke hoopje mens wat zij eigenlijk zijn.
Gelukkig heb ik uiteindelijk door gekregen wat een gezonde omgeving is, hoe deze eruit ziet en hoe iedereen zich dan kan gedragen. Ik heb ingezien dat ik door hard werken aan mijn eigen positieve gevoel en duidelijke grenzen aan te geven tussen wat goed is voor mij en niet goed is voor mij, ik een gezondere omgeving kan hebben waar ik een beter en leuker mens kan zijn.
Zelfliefde en grensbepaling is de beste stap die jij ook kan zetten. Geef jezelf dit cadeau en creëer jouw beste omgeving.